Mükemmelliyetçi anneler, çocuklarının psikolojilerini olumsuz etkilemelerinin yanı sıra kendilerini de boş yere yorarlar. Bu nedenle anneler mükemmel olmak yerine samimi olmalıdır.
Her anlamda mükemmel olmak isteyen annelerin en belirgin özelliği, çocukların yaptıkları işlerin tamamlayamadıkları yerlerini erkenden fark etmeleridir. Onlar için süreçten çok sonuç önemlidir. O süre zarfında gösterilen çaba önemsizmişcesine, ortaya çıkan sonucun istenilen boyutta ne kadar gerçekleştiği mevzu bahistir.
Mükemmelliyetçi anneler, çocuklarının hataları karşısında 'eksik kısımları ne kadar çok söylersem, çocuğum bunu o kadar hızlı tamamlar' düşüncesiyle hareket ederler. Halbuki hatalarının ya da eksiklerinin durmadan çocuğun yüzüne vurulması bir zaman sonra onda değersizlik duygusunu hissettirecektir.
Değerini yaptığı ya da yapamadığı işlere göre kıyaslayan çocuklar, başarısız olduklarında kendilerini suçlarlar. Çocuk, mükemmelliyetçi ebeveynine kendisini kanıtlayamadığı ve ona yetemediği için kendisini kötü hisseder.
Bu nedenle anneler hiçbir zaman mükemmelliyetçi olmalıdır. Bu durumdan çocuğun olumsuz etkilenmesinin yanı sıra gösterdiği gayret ve emekler havada kalacaktır. Hiçbir çocuğun 'mükemmel' bir anneye ihtiyacı yoktur. Çocukların asıl ihtiyacı onları anlayan, 'samimi' bir annedir. Bu nedenle mükemmelliyetçi olmaktan ziyade samimi bir anne olmaya bakmalısınız...
BİR YORUM YAPIN 0