Evlat acısıyla kavuralan Safiye Soyman içini döktü: Ben her sabah bir umutla bekledim!

Her şeyimi ona göre ayarlıyordum. O benim canımdı. Ciğerim yanıyor. Bir aydır hep yüreğim ağzımdaydı. Her telefon çaldığında kötü bir haber gelecek mi diye korkuyordum."